از روزی که اینترنت قطع شد من هر روزی روزی ده دفه روی آدرس انار بانو میزنم تا ببینم نت وصل شده یا نه؟.
و حس می کنم چه کارِ تباهی انجام می دم.
راستی چرا وقتی خودم از این کار که مدام به نت بیام و اینترنت رو چک کنم متنفرم ،اما باز دستم ناخودآگاه سمت تبلت می ره؟ .
غیر از این هنوز خیلی کارهای دیگه هم توی زندگیم هست که دوستشان ندارم،ولی انجام می دم و بعد احساس تباه بودن می کنم.
از خندیدن زیاد متنفرم و باز انجام می دم،.از شوخی کردن زیاد متنفرم و باز انجام می دم.از دیدن کلیپهای طنز خسته ام و باز انجام می دم.از گیر دادن الکی متنفرم ولی به خودم که می آم می بینم به بقیه گیر می دم.
و خیلی چیزهای دیگه.
من واقعا باید چه چیزی رو توی ذهنم تغییر بدم تا این چیزها درست بشه؟
هرچند اگه با انصاف باشم باید بگم یک تغییرهایی هم داشتم
مثلاً این که دیگه با کسی چت نمی کنم زیاد(به استثنای خواهر شماره ۳) و تونستم از گروههای زیادی لفت بدم.این که کانالهام الان همشون فقط مذهبی هستند ،این که بیشتر وقتم توی ایتا می گذره که خلوته.این که دیگه پیام و کلیپ فوروارد نمی کنم مگر چیزایی که خیلی مهم بنظر میان،.
و البته خندیدنها و شوخی کردنهام هم تا حدی کم شده.
آره،هیچیِ هیچی هم نبوده ولی بقول اون نویسندهه که شک دارم کدوم بود توی عصری که همه ی کارها به سرعت فشار دادن یک دکمه انجام میشه ماها صبر رو از دست دادیم و حوصله ی صبر کردن نداریم ،برای همینه که زود نا امید میشیم.
پس کلا باید روی صبر کار کنم تا بتونم به هدفم برسم ان شاء الله.
+تمام آرزوم رسیدن به این شعره
خلاصه تمام مراحل عرفان و سیر وسلوک در این یک بیت آمده است :
صمت ، جوع ، سحر ، عزلت ، ذکر به دوام
ناتمامان جهان را کند این پنج تمام.
صمت (سکوت )
جوع(کم خوری)
عزلت (دوری از مجالس غفلت)
❤️کانال آیت الله بهجت❤️
@bahjatee
درباره این سایت